pa

 

vos, vos in je rouwpak van vel over been

diep in je hol van winterse slaap,

met je spot nog op puien van chloraat en fenyl, want

bloemen zijn degeneraten vandaag,

geknepen geslagen met washandenverf.

hoe anders heb jij ze uit meigrond gelokt

met je aard van zand en wormentover,

toen, toen met je vossenzang, met je roodzwaaiende staart.

(1 okt. 1991, sterfdag harry weijters)

eerder gepubliceerd:

Tirade 342, september/oktober 1992.